Alexander Volkanovski en de vier andere compagniesmannen van de UFC

MMA is een individualistische sport. Uiteraard bestaat de UFC uit mannen die gedreven worden door hun eigen persoonlijke doelen. Sommigen beoefenen de sport om zichzelf te verrijken, zodat ze beter voor hun gezin kunnen zorgen en hun eigen economische status kunnen verbeteren. Anderen worden gedreven door competitieve ambitie.

Ze willen bewijzen dat ze de beste vechters ter wereld zijn, wat vaak hand in hand gaat met het kampioen worden van hun divisie. MMA is dus een egoïstische sport en mixed martial kunstenaars hebben de neiging zich op zichzelf te concentreren. Maar dit geldt niet voor alle vechters. Sommigen willen niets liever dan de UFC en haar management tevreden stellen.

Dit zijn de vechters die zich voor de promotie in allerlei bochten wringen, waarbij ze soms zelfs hun gezondheid op het spel zetten als dit betekent dat ze hun positie in de ogen van Dana White en co moeten verbeteren. Zij zijn de ultieme bedrijfsmensen van de promotie.

#5. Donald Cerrone, voormalig UFC-weltergewicht/lichtgewicht

Dana White houdt van niets meer dan opwindende vechters die vaak willen vechten en snelle omslagen willen maken. Er was een tijd dat die beschrijving bij Donald Cerrone paste. ‘Cowboy’ trok zich zelden terug uit matchups en vocht zo vaak als hij kon, misschien zelfs te vaak.

In 2019 vocht hij vier keer, wat hij ook deed in 2016, 2015, 2014 en 2013. In 2011 vocht hij echter maar liefst vijf keer. Hij vocht niet alleen vaak, hij eiste nooit iets van de UFC. Hij was gemakkelijk om mee te onderhandelen, kwam op korte termijn tussenbeide als er een beroep op hem werd gedaan en vocht zonder incidenten tegen vijanden op korte termijn.

Bovendien is Cerrone namens de organisatie als getuige vermeld in de lopende antitrustzaak die tegen haar is aangespannen door ontevreden ex-strijders. Er is niets dat ‘Cowboy’ niet zal doen als het hem wordt gevraagd.

#4. Chael Sonnen, voormalig UFC middengewicht/licht zwaargewicht

Chael Sonnen , een van de grootste trash-talkers aller tijden , heeft de UFC enorm veel geld verdiend met zijn gave voor grappen en promotionele ogen. Met name zijn rivaliteit met Anderson Silva , die hij tot zeer lucratieve hoogten promootte, behoort tot de grootste in de geschiedenis.

Sonnen deed echter meer dan alleen pay-per-view-aankopen genereren voor de promotie. Hij kwam ook op korte termijn tussenbeide wanneer dat nodig was en wees nooit een tegenstander af, zelfs niet als hij te laat kwam als vervanger van iemand op wie hij zich maandenlang had voorbereid.

Na zijn pensionering bij MMA werd Sonnen analist. Toen zijn YouTube-podcast een enorme populariteit kende, werd hij er zelfs van beschuldigd een shill te zijn vanwege het enorme aantal opnames dat hij heeft die ongelooflijk gunstig en complementair zijn aan de promotie en de door hen gekozen sterren.

#3. Michael Chandler, UFC-lichtgewicht

Ondanks dat hij pas in 2021 bij de UFC tekende, heeft Michael Chandler enorm veel werk verzet om zichzelf geliefd te maken bij zijn nieuwe bazen. Ten eerste riep hij de promotie snel uit tot de thuisbasis van ’s werelds beste vechters , in tegenstelling tot Bellator, waar hij het grootste deel van zijn carrière als kampioen had doorgebracht.

Ten tweede vecht hij opzettelijk op een roekeloze manier in een poging zichzelf op de troon te zetten als de meest vermakelijke vechter ter wereld, allemaal ten behoeve van de promotie. Dan zijn er nog de promo’s, die hij zelfs op WWE-televisie heeft opgenomen toen hij onlangs op ‘Monday Night RAW ‘ verscheen.

De promo was een simpele herhaling van eerdere, maar het was duidelijk Chandler die Conor McGregor probeerde terug te lokken naar de achthoek, volgens de instructies van de UFC. Als dat nog niet genoeg is, verwelkomde hij een coachingpositie bij ‘The Ultimate Fighter’ en werd hij, net als Cerrone, ook genoemd als getuige voor de promotie in de antitrustzaak.

#2. Daniel Cormier, voormalig dubbelkampioen UFC

Tijdens de dagen van Daniel Cormier als actieve vechter was hij een volmaakte professional. Hij was een legendarische vechter die gelijktijdig de kampioensstatus in twee divisies bereikte en nooit enige controverse veroorzaakte over de promotie. Hij deed slechts wat er van hem verwacht werd.

Als zijn oorspronkelijke tegenstander werd vervangen, zou hij geen driftbui krijgen. Toen Jon Jones positief testte op PED’s, ging ‘DC’ zelfs zo ver dat hij Dana White vroeg of hij een verklaring van afstand kon ondertekenen om nog steeds tegen hem te vechten. In een wereld waar vechters ervoor kiezen om niet tegenover tegenstanders te staan ​​die gewicht missen, was Cormier iets anders.

Toen hij echter analist werd, kwam zijn status als bedrijfsman echt tot zijn recht. Cormier zegt nooit een slecht woord over de UFC en verdedigt zelfs de meest controversiële standpunten van de UFC. Bovendien hoopt hij op een dag White te kunnen vervangen als CEO (voorheen president), en hij werkt daar naartoe.

#1. Alexander Volkanovski, voormalig UFC-kampioen vedergewicht

Alexander Volkanovski is een van de grootste vechters aller tijden en is niet voor niets geliefd bij zowel fans als de promotie. Vechters worden vaak minder actief zodra ze de titel winnen en nemen veiligere, minder opwindende vechtstijlen aan. Dit kan niet verder van de waarheid zijn als het om Volkanovski gaat.

Op het moment dat hij kampioen werd, werd hij actiever en spannender. Vorig jaar vocht hij drie keer en bewees hij het bedrijf een enorme gunst door slechts tien dagen van tevoren in te grijpen om het tegen Islam Makhachev op te nemen in een herkansing. Naar verluidt kwam de hele overeenkomst tot stand via een simpel telefoontje.

Ondanks dat hij werd uitgeschakeld, was hij bereid om al tijdens UFC 297, slechts drie maanden later, terug te keren naar de achthoek. In plaats daarvan werd zijn terugkeerdatum met een maand uitgesteld naar UFC 298, waar hij opnieuw werd uitgeschakeld. Zijn bereidheid om onder dergelijke omstandigheden te vechten, zelfs ten koste van zijn eigen gezondheid, is echter ongeëvenaard.