Belal Muhammad en vier andere UFC-vechters op winstreaks die geen titelschot kregen

In de UFC is het behalen van een titelschot een van de belangrijkste doelen voor de meest ambitieuze vechters van de promotie. Een poging doen om de regerend kampioen van hun divisie te verslaan, is voor hen de enige manier om hen van de troon te stoten en zichzelf tot kampioen te kronen. Helaas is er geen vaste manier waarop een jager een titelschot kan verdienen.

Als de promotie een pure meritocratie zou zijn, wat het nooit is geweest, zou het opbouwen van een respectabele winstreeks ten opzichte van de concurrentie op het hoogste niveau de streaker-vechter belonen met een titelschot. In plaats daarvan is het veel complexer in de UFC. Soms wordt er rekening gehouden met de entertainmentwaarde en persoonlijkheid van een vechter.

Zo hebben vechters jarenlang winst na overwinning behaald in hun jacht op een titelschot dat ofwel nooit komt, ofwel ver over de vervaldatum arriveert. Maar in dit geval zijn het de titelschoten die de hypersuccesvolle vechters ontgingen die nooit hun kans op kampioenschapsgoud hebben behaald.

#5. Raphael Assunção, voormalig UFC-bantamgewicht

Op 41-jarige leeftijd is Raphael Assunção niet langer een actieve mixed martial artist, nadat hij in 2023 met pensioen ging na een slip van 1–5 in zijn laatste zes gevechten. Maar op een gegeven moment stond de Braziliaan aan het roer van een verbluffende overwinningsreeks van zeven gevechten, waaronder met name de toekomstige bantamgewichtkampioen TJ Dillashaw .

Toch was het niet genoeg om Assunção een titelschot te bezorgen, en daarna leed hij een unaniem besluitverlies tegen Dillashaw in een herkansing. Assunção liet zich echter niet afschrikken en boekte opnieuw een overwinningsreeks, dit keer met vier opeenvolgende overwinningen, waaronder nog een toekomstige kampioen bantamgewicht in Aljamain Sterling .

Desalniettemin werd Assunção opnieuw voorbijgekeken door de promotie voor een titelschot, en hij zorgde nooit meer voor een nieuwe overwinningsreeks. Een paar jaar later ging hij met pensioen, nadat hij nog nooit voor de titel had gevochten.

#4. Jim Miller, UFC-lichtgewicht

Op 40-jarige leeftijd zou Jim Miller niet langer een actieve vechter moeten zijn. Hij heeft echter de tijd getrotseerd en kan nog steeds concurreren met vechters die meer dan tien jaar jonger zijn. Momenteel staat hij op het programma om het op te nemen tegen Bobby Green tijdens UFC 300, maar hij stond ooit aan het roer van een overwinningsreeks die de gewichtsklasse van 155 pond in vuur en vlam zette.

In 2011 had Miller een overwinningsreeks van zeven gevechten op zijn naam staan, waaronder een indrukwekkende overwinning op de Braziliaanse jiu-jitsu-specialist en toekomstige lichtgewicht kingpin Charles Oliveira. Helaas kreeg hij geen titelschot, maar werd hij geboekt voor promotie-nieuwkomer en toekomstige kampioen Benson Henderson.

Ondanks zijn inspanningen heeft Miller nooit meer zo’n groot aantal overwinningen behaald. Nu, in de nadagen van zijn carrière, zal hij vrijwel zeker nooit meer voor een titel vechten, behoudens de meest uitzonderlijke omstandigheden. Gelukkig heeft hij nog steeds een onderscheiding die niemand anders heeft: de meeste overwinningen in de UFC-geschiedenis .

#3. Tai Tuivasa, UFC-zwaargewicht

Tai Tuivasa wordt vaak genoemd als opvolger van de legendarische power-puncher Mark Hunt en is een eveneens hardhandige vechter die ooit aan de basis stond van een overwinningsreeks boordevol actie in de zwaargewichtdivisie. Van 2020 tot begin 2022 behaalde ‘Bam Bam’ vijf opeenvolgende overwinningen via knock-out .

Onderweg sloot hij de lichten uit van de altijd controversiële Greg Hardy en voormalig titeluitdager Derrick Lewis. Helaas was het niet genoeg om hem een ​​onbetwiste eigen titel te bezorgen. Na vijf knockouts te hebben gewonnen, werd Tuivasa gekoppeld aan de lichtvoetige Ciryl Gane.

Ondanks het laten vallen van Gane, was hij niet in staat een finish veilig te stellen, wat hem zeker een titelgevecht zou hebben opgeleverd. In plaats daarvan werd hij vervolgens gehavend door lichaamsschoten voordat hij werd geschommeld, gedropt en TKO’d.

#2. Derek Brunson, voormalig UFC middengewicht

Derek Brunson is een van de grootste poortwachters in de UFC-geschiedenis. Het is geen erg vleiende onderscheiding, maar hij was een ongelooflijk zware test voor iedereen die voor de titel wilde vechten. In feite zijn bijna al zijn verliezen tegen wereldkampioenen of titeluitdagers gevallen.

Helaas heeft Brunson nooit voor de titel gevochten, zelfs niet na het vergaren van twee afzonderlijke winstreeksen van vijf gevechten, waarvan hij in de tweede Darren Till en Edmen Shahbazyan vernietigde en Kevin Holland domineerde. Ondanks dat hij opriep tot een titelherkansing met de toenmalige middengewichtkampioen Israel Adesanya , werd hij weggevaagd.

Bekijk Derek Brunson die Darren Ti instuurt:

Daarna leed Brunson twee opeenvolgende TKO-verliezen die zijn momentum volledig stopzetten, voorafgaand aan zijn vertrek uit de UFC vóór zijn uiteindelijke succesvolle PFL-debuut.

#1. Belal Muhammad, UFC-weltergewicht

De nummer 2 weltergewicht in de UFC is ook op een ongeslagen streak van 10 gevechten, bestaande uit 9 overwinningen en één no-contest tegen de regerend kampioen, Leon Edwards. Dit weltergewicht is Belal Muhammad, en hij is vaak afgedaan als een potentiële titeluitdager.

Maar er bestaat geen twijfel over zijn cv. Zijn winstreak omvat een top-vijf weltergewicht en voormalig titeluitdager in Gilbert Burns, een voorheen ongeslagen vechter wiens eerste verlies hij persoonlijk inleverde aan Sean Brady, de voormalige vier-gevechts win streaker Vicente Luque, en tweevoudig weltergewicht titeluitdager Stephen Thompson. .

Muhammad voert al een tijdje campagne voor een titelgevecht met Edwards, vooral gezien hun geschiedenis en zijn werktempo. Toch wordt hij door Dana White vaak afgedaan als een potentiële uitdager, waarbij hij niet eens een kans krijgt aangeboden bij Edwards voor UFC 300 , ondanks dat drie anderen de kans hebben gekregen.